Thirza van Dolfijne Foto's wil graag leren fotograferen en heeft superleuke foto's van ons gezin gemaakt in de tuin! We zijn er heel erg blij mee! Thirza zat vol leuke ideeën om ons op een grappige manier op de foto te zetten. Haar vader gebruikte ze als trapje. En als privé-chauffeur. Goed geregeld, Thirza! Dus mocht je ook zo'n leuke fotoshoot willen van jou en je familie of vrienden in de tuin of in het bos: vraag het Dolfijne Foto's!

Een hele zomer Buiten de Lijntjes kleuren, daar houden wij van! Onze kernintentie is: een plek creëren waar natuur en creativiteit weer onderdeel zijn van het leven. De eerste zomer hier in Drenthe mogen we concluderen dat dat al aardig gelukt is. We genieten van het buitenleven, de moestuin levert nu al meer dan voldoende op en er ontstaan allerlei leuke creatieve projecten. Gezellige kampeeravondjes met vrienden in de tuin, schilderen op schilderezels in de tuin, een beschilderde buitenkeuken... en er zijn nog veel meer plannen! De hele zomer lang gaan we op verschillende plekken inspiratie brengen en halen. Een kunstcafe bij Camping Buitenland, Ontmoet Jouw Wilde Zelf exposities, buitenschilderen tijdens de kampeerweek bij De Stille Kracht, een Creatief Centrum bij De Vuurvlinder, meedoen aan de Open Space Week in Ecodorp Land van Aine, Buitenkunstweek Drenthe en andere leuke samenwerkingen... We hebben er zin in!

Alice in Voedselbosland! Zo voelde ik mij afgelopen weekend in Glimmen. Inspiratie opdoen, een rondleiding en interessante ontmoetingen. Voedselbos Glimmen is een initiatief van de tweelingzussen Marlies en Madeleine. Het is een plek waar met veel zorg wordt omgegaan met de energie van dit mooie stukje aarde. En waar iets magisch aan het ontstaan is!

Het gezondste en goedkoopste voedsel groeit gewoon in je eigen tuin of balkon! Het mooiste aan voedselbossen vind ik de enorme verscheidenheid aan eetbare planten en vruchten. Van saskatoenbessen tot eeuwig moes. Er is zoveel meer dan alleen bananen en bloemkolen uit de supermarkt.

Zelf doen is op het Drentse platteland een gewoonte, merken wij. Zoveel mogelijk klussen in en om het huis pak je zelf aan. Zoals een zelfgemaakte hoge moestuinbak van oude pallets! We proberen onszelf steeds meer vaardigheden eigen te maken, zoals timmeren, tuinieren, dingen repareren of zelf maken. In ons dorp telen veel bewoners zelf hun eten en hakken zelf hun hout. Vaak hebben ze ook kippen, schapen of andere dieren.

​​​Nee, wij zien geen toekomst in de doodlopende weg van een kunstmatig leven. Maar wat bedoelt ze daar nou toch mee? Stel, je hebt een klein moestuintje. Daar probeer je sla en radijsjes in te kweken. Het eerste jaar wordt alles opgegeten door de slakken, maar dapper blijf je het proberen. Na de vijfde slakkenplaag besluit je slakkenkorrels te strooien. Zo, opgelost. De egel die soms langskomt in de tuin eet hier per ongeluk ook van en gaat dood. Jammer, want juist die egel was bezig een nestje te maken om jouw slakkenplaag in toom te houden.

Hergebruik van materialen maakt het cirkeltje rond! Wat ik zo heerlijk vind aan een permacultuur leven is dat alles rond is. De kringloopgedachte ten voeten uit. Ver weg van alle rechtlijnigheid maak je in een permacultuur tuin zoveel mogelijk gebruik van aanwezig materiaal. En dus worden de takken die over zijn na een snoeibeurt een hekje om dieren en kinderen uit de bloementuin te houden. Door ze kruislings te plaatsen en vast te maken met touw ontstaat een stevige omheining. Het touw was over bij erfwinkel Landleven in Onstwedde, die ook graag circulair denkt. Mijn hondje had andere ideeen over mijn knooptechniek en hielp mee om mijn knopen weer netjes los te maken. Verschil van inzicht, dat is duidelijk.

Een plek creëren waar natuur en creativiteit onderdeel zijn van het leven. Dat was de kernintentie van ons gezin toen we aan ons buiten-de-lijntjes project begonnen. Een andere manier van leven, meer in verbinding met natuur. Het voelde alsof we robotmensen geworden waren: altijd overhaast en altijd overprikkeld. In een dolgedraaid systeem. We wilden weer terug naar een gezonde basis. Via een holistisch besluitvormingsmodel ontwikkelden we een stappenplan om daar te komen.

Dieren houden in een voedselbos, hoe werkt dat? En eten de dieren dan niet al het eetbaars op? Met een voedselbos proberen we een eetbare tuin rondom het huis te maken. Hoe we daar dieren in laten leven vind ik een interessant thema. Laat je ze helemaal vrij? Welke dieren passen er bij een voedselbos? Hoe zorg ik ervoor dat ze zo natuurlijk mogelijk kunnen leven?

Zonder water geen leven. Zelf je eigen water zuiveren! Weinig mensen zullen beseffen dat het een voorrecht is om een glas schoon water te kunnen drinken. Tijdens onze rugzakreizen zijn we regelmatig door landen gereisd waar het water voor ons ondrinkbaar was. Soms was het water bruin of geel, maar werd het wel gedronken door de lokale bevolking. In Mumbai was het water in de baai zelfs zwart. Er zijn nog maar weinig plekken op aarde waar schoon water door de rivieren stroomt. Vooral in gebieden waar oorlog heerst of geheerst heeft is een tekort aan veilig drinkwater. De aarde bestaat voor 70% uit water, waarvan 3% zoet water is en maar eenderde daarvan kan gebruikt worden als drinkwater. 

Zaadjes planten voor een betere toekomst! Want onze planeet moet ook in de toekomst nog leefbaar zijn. Verandering is nodig. Verandering in ons gedrag, onze voeding en hoe we met de Aarde omgaan. Van symptoombestrijding naar langetermijndenken, van egocentrisch denken naar eco-centrisch, van verstand naar gevoel. Het innerlijke weten wijst je de weg!

In een voedselbos is omspitten of bewerken van de bodem niet nodig. Het luie tuinieren dus eigenlijk. Het gaat er juist om dat de bodem met rust gelaten wordt en dat zich een mooie humuslaag vormt. Daaronder vormt zich een bodemvoedselweb vol leven. Of zoals ik het de kinderen uitleg: door de aarde te bedekken geef je de wormpjes te eten en de poep van deze worpjes is weer eten voor de plantjes. In het voedselbos-buurtproject die ik gestart was in onze vorige woonplaats was de grond zanderig en droog. Geen worm in te vinden! Afgelopen weekend was ik er weer even en het verbaasde mij hoe snel de bodem zich ontwikkeld. Een dikke laag afgestorven wilde kruiden en rode klaver bedekt nu de bodem en de pas aangeplante fruitbomen zitten vol bloesem. Na 3 jaar hersteld het ecosysteem zich al. Moeder Aarde weet precies wat nodig is om zichzelf weer gezond te maken.