De genialiteit van Moeder Aarde is niet te evenaren. Toch proberen we dat wel een beetje. Met onze permacultuur tuin. Er is zoveel eetbaar in de natuur! Onze moestuin zien we als een tussenoplossing. Want het echte eten groeit straks in ons voedselbos. Ons eigen Hof van Eden.
Het is februari en de eerste scheuten van daglelie en lepelblad worden alweer zichtbaar. Lekker door de salade! Veldzuring en duizendblad begint ook weer te groeien. In de kas zaaien we al wat plukspinazie, sla en radijs. En het tweede vak van onze moestuin maken we klaar. Dat doen we met de no-dig methode: karton met daarop compost. Zo onderdrukken we wilde kruiden en voeden we tegelijkertijd de bodem.
Die bodem heeft een innige relatie met onze darmen. Het viel mij op dat de boeken over natuurlijke voeding hetzelfde verhaal vertellen als die over een gezonde bodem. Als er elementen missen, zoals magnesium of calcium, is de balans weg. En ontstaat een ongezonde situatie. Met als gezolg ziekte of plagen. Dus voeg ik toe waar de bodem tekort aan heeft. De ruime aanwezigheid van boterbloemen veetellen mij dat de grond een hoge PH heeft en veel kalk. Dus breng ik dit in balans met mulch, gesteentemeel en zeewier.
Dan is er nog het energetische gebied. Onze samenleving is erg op ratio gericht en vergeet soms de bekende spreuk: alles wat je aandacht geeft groeit. In Aziatische landen is het heel normaal om een stuk grond te eren voordat je het gebruikt. Alles wat leeft heeft bezieling, ook het leven in de aarde. En in een handjevol gezonde grond zit microleven dan er mensen zijn op aarde! Dus met veel liefde en aandacht bewerk ik mijn tuintje...
Reactie plaatsen
Reacties