Het Mussenrestaurant

Gepubliceerd op 12 juni 2023 om 14:43

Het Mussenrestaurant | Toen we ons blauwe huis in Drenthe kochten kregen we er een zware verantwoordelijkheid bij: het runnen van een restaurant.


Tijdens de sleuteloverdracht nam de vorige bewoonster, een eigenzinnige Drentse dame op leeftijd, de werkwijze met ons door. Iedere week ging er ruim 60 euro aan brood doorheen. Witbrood. 

 

De tuin zelf was een siertuin met vooral veel buxus, laurier, gras en perkgoed. Er werd veel gespoten met gif, zoals roundup. Typisch een tuin van de generatie met het netheidsyndroom, zou bekende spreker Marc Siepman het noemen.

 

Maar wij doen het anders. Langzaam veranderen we deze keurig-en-netjes-tuin naar een permacultuurtuin. We halen buxus en laurier weg, laten het gras bloeien, zaaien inheemse bloemen en voegen andere plantsoorten toe. En inmiddels zien we de eerste tekenen van verandering.

 

De hoeveelheid insecten neemt toe, we zien een groot palet aan wilde bloemen vanzelf opkomen en ineens zien we ook andere vogelsoorten dan mussen in de tuin. De uitgebloeide bloemen laten we staan, waardoor vogels ook in de winter voedsel vinden in de tuin. We laten de tuin een beetje verwilderen.

 

Vrienden op bezoek (met ook een eigen permacultuur-tuin) moeten lachen om het verhaal: had ze het dan echt niet door? Dat ze zelf het probleem was? Hoe ze in een vicieuze cirkel van symptoombestrijding terechtgekomen was? Mussen hebben geen restaurant nodig. En zeker geen witbrood. Mussen willen een permacultuurtuin! 

Reactie plaatsen

Reacties

Eveline
een jaar geleden

Hoi Marleen,

Carla van de Natuurhoek vertelde over jou. Dus ik ben je gaan opzoeken op insta :D Ik (en mn gezin) gaan ook verhuizen van Kattuk naar het oosten. Wij gaan in Overijssel wonen van de zomer. Heerlijk grote tuin die wij ook willen omtoveren naar bloementuin en moestuin en idd niet alleen maar kort gemaaid gras!
Ik ga je volgen op insta 👋

groeten Eveline