Het verhaal van de lente begon ooit met de godin Ostara. Haar kip begon weer eieren te leggen, maar verstopte ze zo goed dat ze onvindbaar waren. Daarom veranderde ze haar kip in een haas. Deze haas raapte vliegensvlug alle eieren bij elkaar. De paashaas.
Wat we kunnen leren van onze verre voorouders is samenwerken met natuur. Eerbiedig oogsten betekent Moeder Natuur bedanken voor alles wat ze geeft. Want ze geeft overvloedig als we goed voor haar zorgen. En dus lezen we voordat we beginnen met eten een gedicht van dankbaarheid voor. Het is een verkorte versie van de Dankzegging van de indianen. Ik las erover in de bestseller van Robin Wall Kimmerer: Een vlecht van Heilig Gras.
Komt dit Oerweten ooit weer terug in de mensen? Het brengt ons zoveel verder dan het kortetermijndenken en egocentrisme van de kunstmatige wereld. De natuurlijke wereld is waar ik mij thuis voel. Hier is alles met alles verbonden en is er harmonie tussen alles wat leeft. We hoeven het ons alleen maar te herinneren...
Reactie plaatsen
Reacties