Een plek creëren waar natuur en creativiteit onderdeel zijn van het leven. Dat was de kernintentie van ons gezin toen we aan ons buiten-de-lijntjes project begonnen. Een andere manier van leven, meer in verbinding met natuur. Het voelde alsof we robotmensen geworden waren: altijd overhaast en altijd overprikkeld. In een dolgedraaid systeem. We wilden weer terug naar een gezonde basis. Via een holistisch besluitvormingsmodel ontwikkelden we een stappenplan om daar te komen.
Inmiddels wonen we nu bijna een half jaar in Drenthe en het voelt alsof we steeds meer onthaasten. Het lijkt alsof de tijd hier anders loopt. Het is hier echt donker. En echt stil. Vooral voor onze oudste, die erg prikkelgevoelig is, heel erg fijn. We zien hem ontspannen. De druk is eraf. En onze jongste, een echt natuurmeisje, bloeit helemaal op van zoveel dieren en natuur om haar heen. Eigenlijk horen kinderen zoveel mogelijk buiten te zijn naar mijn idee. Meevoelen met de seizoenen, leren over de vogels in de tuin en zwarte randjes van de aarde onder hun nagels. Volgens onderzoek ontwikkelen kinderen veel minder snel allergieën als ze het eerste jaar veel buiten spelen. Lekker soepjes maken van slootwater, modder en blaadjes.
In Westdorp ontdekten we een groep ouders die er ook zo over denkt. Op een prachtige plek (De Stille Kracht) worden daar Natuurkracht middagen georganiseerd voor kinderen, waarbij ze heerlijk spelen en leren in de natuur. Ook in onze eigen tuin ontstaan inmiddels hutten en fantasiewerelden. Er worden radijsjes de grond uitgekeken, landingsbanen op het grasveld verzonnen en bloemen krijgen namen. Het valt me op hoe weinig een kind eigenlijk nodig heeft. En zo veranderd ook onze tuin langzaam in een creatie-paradijs!
Reactie plaatsen
Reacties